Is er verschil tussen hooggevoelig en overgevoelig?

Hooggevoeligen blijven onder alle omstandigheden hooggevoelig.

Geschreven september 2008, laatste bewerking december 2023

Iemand vroeg ons wat bedoel je nu met hooggevoelige kinderen en volwassenen? Wij maken onderscheid tussen kinderen en volwassenen met een overgevoelig zenuwstelsel die op alles heftiger dan normaal reageren. Als hun zenuwstelsel tot rust gekomen is, zijn het weer normaal reagerende personen. Bij hen helpt ontspannen en op celniveau ondersteunen het beste. Meer naar hun eigen grenzen luisteren ook. Deze kinderen en volwassenen zijn bij ons niet wat wij verstaan over hooggevoeligen, wel aan het goede adres voor verbetering van hun situatie.

Hooggevoeligen (dus niet overgevoeligen) daarentegen blijven onder alle omstandigheden hooggevoelig. Zij zullen - ook al zijn ze in diepe ontspanning - steeds alle fijnstoffelijke energieën voelen en daarop reageren. Voor hen is leren omgaan met hun gave en hun kwetsbaarheid. Het inzetten waarvoor ze deze kwaliteit gekregen hebben een "must". Ontspannen alleen is onvoldoende. Deze mensen (ook de kinderen) hebben een traject nodig om tot actie te komen. Tot zover deze verschillen.

Het ziek worden door hooggevoeligheid is niet een plotseling opkomend verhaal, zoals een bacterie of virus. Het is een traject dat vaak al in de babytijd is ontstaan.

Hooggevoelige kinderen komen direct uit het eenheidsbewustzijn. Zij voelen de anderen (moeder, vader, familie, vrienden) als een geheel met henzelf. Het zijn vaak blije baby’s die tegen iedereen kunnen lachen. Hun uiterlijk is die van een engeltje, een zacht huidje, teer en fijngebouwd. Gevoelig voor harde geluiden en stemverheffingen.

Op school leren we deze kinderen dat ze gescheiden zijn van elkaar. Dat afgescheiden zijn maakt hen angstig, want zo beleven zij het helemaal niet. Zij hebben super-aura’s die soms het hele klasje beslaan en voelen alles wat daarin gebeurt. Sommige hooggevoelige kinderen zijn bezig met het opschonen van energievelden van hun klasgenootjes, zonder dat ze het zelf in de gaten hebben. Ze worden hierdoor afgeleid en verliezen hun concentratie op wat er aan leerstof aangeboden wordt.

Op die concentratie worden ze op school BEOORDEELD EN VEROORDEELD. Ze worden met andere klasgenootjes vergeleken. Een norm van hogerhand opgelegd die is afgestemd op het gemiddelde kind, waaraan ze moeten voldoen. Halen ze dit niet dan wordt dit vaak breed uitgemeten. Ze voelen deze afkeuring haarfijn aan en pakken die signalen meteen op als “ niet goed”.
Dit vergelijken van kinderen volgens standaard-normen en het testen hierop is net zoiets als appels met peren vergelijken. Deze gevoelige kinderen worden vergeleken op de capaciteit van (lees) SNELHEID EN CONCENTRATIE. Dat leggen ze af omdat er zoveel meer gebeurt in de klassen.

Ze worden niet vergeleken op hun andere vaak onzichtbare kwaliteiten! Deze hooggevoelige kinderen komen met een hele andere taak (Lichtbrengen) en zijn vaak niet toegerust met sterke mentale krachten zoals het leren, studeren.
Veel hooggevoelige kinderen worden dan ook onhandelbaar, druk of verlegen, veroorzaakt door een verhuld negatief zelfbeeld, of door te veel prikkels in de school. Voor hen is vakantie een uitkomst en ouders melden vaak dat het dan andere kinderen zijn, ze bloeien op totdat ze weer naar school moeten.

Sommigen van deze kinderen ontwikkelen in de jaren tijdens en na de lagere school psychische stoornissen zoals dwanghandelingen, neuroses, onzekerheid, angst, perfectionisme en vooral een negatief zelfbeeld. Een ding hebben ze met elkaar gemeen ze willen hier niet (meer) zijn. Soms voegt een kind/jongere de daad bij het woord en doet pogingen zijn/haar leven te beëindigen. Daarmee onthutste opvoeders en familie achterlatend.

Een groeiende groep van bezorgde ouders/leerkrachten zijn in staat om met de kinderen die in de knoop geraakt zijn te praten. Als deze kinderen, inmiddels jongeren hun gevoelens onder woorden kunnen brengen, maken ze hun opvoeders en leerkrachten behoorlijk aan het schrikken. Vaak en al heel jong belanden ze bij RIAGG/GGZ. Die net als het onderwijssysteem van het gemiddelde kind uitgaat en vaak niet van hooggevoelige kinderen.

Als ze daar eenmaal beland zijn, komen ze, en dat lijkt allemaal voor hun eigen bestwil, vaak in aanraking met chemische/farmaceutische middelen. (Groot) ouders staan dan met hun rug tegen de muur, ze durven het risico van andere oplossingen niet aan. Voor alle mensen die te maken hebben met hooggevoelige kinderen/jongeren die in de gevaren-zone raken zou ik het boek de depressie-epidemie van de hoogleraar Trudy Dehue 978-90-457-0095-3 aanraden te lezen.

Citaat uit haar boek (blz 207) Artsen schrijven antidepressiva nog steeds- en zelfs in toenemende mate- aan kinderen voor, zonder dat de middelen voor hen zijn geregistreerd. Bij dergelijke off label voorschrijven moeten zij de ouders over de risico’s voorlichten (zelfmoordrisico’s door antidepressiva gebruik) en bij problemen zijn de artsen zelf verantwoordelijk in plaats van hun producent, maar daar zijn ze zich lang niet altijd van bewust.

Hooggevoelige kinderen/jongeren lopen veel meer risico. Zij krijgen soms alleen al door het vasthouden van een flesje met inhoud een reactie, nog zonder dat ze dit middel innemen. Het inregelen op deze medicijnen is haast een onmogelijke taak met veel ellende van dien.

Naast genoemde psychische storingen ontwikkelen hooggevoelige mensen soms lichamelijke klachten. Veel voorkomend zijn fibromyalgie, pijn, hoofdpijn/migraine, vermoeidheid, slaapproblemen, (oor)suizen, nek-schouder-rug-klachten, gewrichtspijnen, kramp, cara, buikpijn (veel kinderen) een greep uit het hele scala. Soms zo langdurig en heftig dat er soms een Wao uitkering aan te pas komt. Terwijl er medisch gezien soms geen spectaculaire afwijkingen te vinden zijn.

Het tij is gelukkig nog steeds te keren! Bij de hooggevoelige kinderen door begrip te tonen voor hun hooggevoeligheid en daar rekening mee te houden. Vriendelijke omgeving, veel pauzes, geen vergelijkingen, veel bemoedigingen. Maar vooral dankbaar te zijn dat ze kwamen om ons te helpen.

Bij volwassenen via het mentale, onze denkkracht (art. 134). Denkkracht is in staat om ons fysieke lichaam te beïnvloeden. Denk maar eens aan een sappige, felgele, zure citroen die u in uw mond gaat stoppen. Het lichaam gaat vervolgens meteen speeksel aanmaken. Ook doet een pikzwart, bremzout dropje hetzelfde. De geest bedenkt het, het lichaam volgt de gedachte en reageert overeenkomstig.

Door de geest andere gedachten aan te bieden, gaat het ook anders reageren dan dat het altijd gedaan heeft. Dat kan een doorbraak betekenen in een chronisch proces. Daarnaast zijn negatieve gedachten, zoals het lage zelfbeeld in staat om lage trillingen voort te brengen. Deze lage trillingen zijn ziekmakend voor hooggevoelige mensen Door hun gedachten positiever en op die manier hoger in trilling te brengen, komen ze dichter bij hun eigen frequentie. Dat werkt helend.

Een ander verhaal is over de emoties (art. 182) (angst, verdriet, woede, jaloersheid, wantrouwen). Emoties kunnen niet door gedachten beheerst worden, zoals dat bij het lichaam het geval is. Het wordt op gang gebracht door het ego (art. 102). Als er eenmaal een emotie ontketend wordt blijft deze voortgaan zoals een golf in de zee, niet te stuiten, door niets. Beheersing van die emotionele golf is niets anders dan het onderhuids, ondergronds verder laten stromen, maar de golf gaat door en richt zo zijn schade binnen aan.

Veranderen kan door het bewustzijn te verruimen. Bijvoorbeeld door de emoties te observeren en te begrijpen, die emoties kunnen zich met nieuwe energie voeden. De gehele verhouding tot de buitenwereld verandert dan. Het emotionele lichaam kan dan op een hogere, aangenamere trilling gebracht worden. Het emotionele lichaam is dan niet meer ziekmakend. Fysieke klachten verminderen hierdoor en vaak verdwijnen die helemaal.

Tips om uit de lage energie te geraken of om kinderen te helpen.

• Als je weet dat je hooggevoelige kinderen hebt de school en/of vereniging op de hoogte brengen.
• Minder TV kijken of gamen, beter is wat te lezen, tekenen of knutselen.
• Bewegen, ademen en geluid (mee-zingen, muziek maken, dansen).
• Elke dag iets doen wat leuk is om te doen, waar plezier om de hoek kan kijken.
• Complimenten aan kinderen geven voor een positief zelfbeeld.
• ’s Avonds warm douchen voor het slapen gaan.
• Dagelijks schone kleding dragen (of gelucht).
• Regelmatig opruimen en schoonmaken (zo binnen zo buiten).
• Per dag 5 dingen noteren waar je dankbaar voor bent of waar jouw kind blij over was.

Ria Feskens, Serenora,

Zit er iets bij wat je aanspreekt voor je eigen ontwikkeling of groei?
Neem dan contact met me op!

website ontwerp (1999) door J.A. Software, alle bewerkingen in eigen beheer 2024, Ria Feskens webhosting, Domeinstad